بررسی آثار ضددردی مرفین و تغییرات بیان ژن پروتئین های g مربوط به گیرنده اوپیوئیدی µ به دنبال تمرین استقامتی در موش های صحرایی نر

هدف تحقیق حاضر" بررسی آثار ضددردی مرفین و تغییرات بیان ژن پروتئین های g مربوط به گیرنده اوپیوئیدی µ به دنبال تمرین استقامتی در موش های صحرایی نر" بود. بدین منظور 96 سر موش صحرایی نر نژاد ویستار به طور تصادفی به دو گروه کنترل و تجربی تقسیم شدند. پروتکل تمرینی گروه تجربی شامل 6 هفته تمرین با سرعت های به ترتیب 15، 18، 20، 22، 25، 25 متر بر دقیقه و با مدت های 15، 25، 30، 40، 45، 55 دقیقه بود. این پروتکل هفته ای 5 روز، هر روز یک جلسه ودر ساعات مشخص(30/9- 30/6) انجام گرفت. در پایان 6 هفته حیوانات هر کدام از گروه های کنترل و تجربی به دو زیر گروه مولکولی و رفتاری تقسیم شدند. بر روی حیوانات گروه رفتاری عمل جراحی و کانول گذاری انجام شد و پس از آن تزریق دوز های متفاوت مرفین(5، 10، 15 میکروگرم) و سالین انجام گرفت. جهت انجام آزمایشات مولکولی، بلافاصله پس از تمرین، حیوانات کشته شده و نخاع حیوان بلافاصله استخراج شد. پس از استخراج rna و پروتئین از بافت نخاعی، طی مراحلی میزان بیان پروتئین های g در سطح mrna و پروتئین سنجیده شد. از آزمون های one way-anovaو t-test برای تجزیه و تحلیل داده ها استفاده شد. نتایج ما نشان داد که تمرین ورزشی سبب مهار اثر ضد دردی دوزهای داخل نخاعی مرفین می شود. در گروه تجربی سطح mrna مربوط به g?i و g? پائین تر از سطح آن در گروه کنترل بود. همچنین در حیوانات تجربی سطح پروتئین مربوط به g?کاهش یافت. از سوی دیگر، کاهش غیر معنی داری در بیان g?i در سطح پروتئین دیده شد. نتایج فوق حاکی از آن است که در بروز اختلال در اثرات ضد دردی مرفین موضعی به دنبال فعالیت بدنی، تغییر فعالیت زیر واحد های مختلف پروتئین g نقش عمده ای دارند. شناخت این تغییرات سلولی در تشخیص ماهیت شرایط ناخواسته ای همچون تحمل متقابل و ایجاد حساسیت به محرک های دردناک که به دنبال تمرین ورزشی به وجود می آید می تواند کمک کننده باشد.